نقد فیلم Alita: Battle Angel - آلیتا: فرشته جنگ / بخش دوم

اگر Alita: Battle Angel دو قسمت آغازین فصل اول سریالی مثلا هشت اپیزودی بود، احتمالا کمتر کسی می‌توانست سطح کیفی آن را پایین ‌تر از «عالی» بداند.

در عین حال نمی‌شود انکار کرد که فیلم در معرفی بسیاری از بخش‌های بحث‌برانگیز مجموعه‌ی خود از جمله تصویرسازی‌هایی ناآشنا از کاراکترها برای مخاطب به او موفق است. به‌گونه‌ای که اگر «آلیتا» دنباله‌ای داشته باشد، دیگر تمامی بینندگانِ قسمت اول آن می‌دانند که آیا امکان پذیرش ظاهرهای عجیب‌وغریب موجودات حاضر در جهان این فیلم را خواهند داشت یا تماشای اَشکال تخیلی و خاص مورد بحث، مطلقا برای آن‌ها آزاردهنده هستند. همچنین فیلم موفق می‌شود که از ترکیب برخی دکوپاژها و میزانسن‌های استاندارد در بعضی سکانس‌های کلیدی، به حداقل هویت لازم برای خود از نظر تصویری برسد. به این مفهوم که وقتی یک لایواکشن سینمایی بر پایه‌ی نمایش موجودی به خاصی آلیتا جلو می‌رود، سخت می‌توان تمامی انسان‌ها و موجودات و مکان‌ها و اشیا و وسایل نقلیه‌ی قرارگرفته در پیرامون او را طوری به تصویر کشید که با ماهیت تصویر ناشناخته‌ی ارائه‌شده از وی به مخاطب جور دربیایند و به اصطلاح در ذوق تماشاگر نزنند.